مرد ناشناسی که بچه ها را در بحبوحه جنگ هدایت کرد

راوی این خاطره سرهنگ معین پور فرمانده تیپ 2 لشکر هفت ولی عصر(ع) است.
قبل از شروع عملیات کربلای 4 به عنوان فرمانده گردان با گردان خود در هتل بین المللی آبادان بودیم تا آخرین توجیهات صورت بپذیرد در هتل قبل خروج از موقیعت یه قراری با رزمندگان اسلام گذاشتیم و و از امام عصر ارواحنا له الفدا استمداد نصرت و یاری کردم و با یاد و توکل بر ایشان قدم در این عملیات گذاشتیم.
عملیات کربلای 4 در شلمچه مرز بین ایران و عراق انجام می شد به دلیل رهاسازی آب در منطقه سوار بر قایق شدیم و به سمت منطقه مورد نظر رفتیم ناگهان در بین راه گویی که عملیات لو رفته باشد از زمبن و آسمان شروع به باریدن انواع و اقسام آتش دشمن شد.

از تیر مستقیم آرپیجی تیربار و ضدهوایی و آتش سنگین توپخانه دشمن گرفته تا راکت های موشک انداز و انواع و اقسام سلاح های دوربرد و سنگین دشمن.
آنچنان هجمه دشمن بر ما سنگین شد و تلفات شهدا بالا می رفت که یک لحظه فکر کردم یک نفر از این عملیات زنده به عقب بر نمی گردند و همه بچه ها غریبانه پر پر خواهند شد و به شهادت خواهند رسید.
در یک دشت مسطح که کوچک ترین پستی و بلندی نداشت و آب همه جا را در برگرفته بود و عقب مان هم سیم خاردار هایی به ارتفاع قد دو انسان رشید قرار داشت که به همین میزان هم سیم خاردار در زمین بود و عملا راه فرار تمام رزمندگان مسدود بود.
در آن لحظات حساس که در هر ثانیه آن می دیدم که دوستانم با گلوله توپخانه دشمن تکه تکه می شدند.
به ناگاه یاد قراری که در هتل آبادان با رزمندگان گذاشتیم افتادم در یک آن به حضرت حجت و امام حی و حاضر استغاثه کردم و از ایشان استمداد طلبیدم که ناگهان یک مرد رشید که لباس خاکی بسیجیان به تن داشت و چهره اش را با چفیه پوشانده بود را در کنار سیم خاردار مشاهده کردم که با دست تنومند خیبرگشایی توانسته بود آن سیم خاردارهای بزرگ که تا چندمتر در زمین فرو رفته بود را از جا بکند و بچه ها را صدا می زد و به آنان می گفت از این جا خارج شوید.
این بار نیز باز دردانه آفرینش و یگانه هستی به کمکمان شتافته بود جان صدها رزمنده ای که در محاصره گیر افتاده بودند نجات دادند.